Wie de symboliek van het leven met volle teugen over zich heen kan laten glijden en daarboven realiteit en droom weet te onderscheiden, zal in het werk van Jan Lava zeker een vette kluif vinden. Wie is hij en wat bezielt hem? We gingen bij de kunstenaar op bezoek en peilden naar de mogelijke hoogtes en dieptes.
Normaal verwacht je bij een bezoek aan een schilder dat hij aan schilderwerk bezig zou zijn. In plaats daarvan troffen we Jan tussen stapels oude en nieuwe boeken aan. Boeken die over het algemeen handelen over oude culturen als Sumerië, Egypte, de Maya’s,… over symboliek, Sanskriet, Sydham, esoterie, astronomie, archeologie, Vedische leer, diverse godsdiensten en vooral Sacrale Geometrie en kruiden.
Hierin komen duidelijk de perfectionistische trekjes van Jan Lava naar voor, want als hij iets tekent of schildert dan wil hij ook dat het correct wordt weergegeven. Daarom doet hij heel wat research. Wanneer er in zijn werk anachronismen voorkomen dan zijn deze er steeds opzettenlijk ingebracht en dient de toeschouwer “tussen de regels” te lezen.
Momenteel is Jan bezig aan een 26-delige reeks over wat hij noemt “de lichtsleutels”: oude en nieuwe symbolen die bij de mensheid door verhoging van de aardefrequenties weer herinneringen oproepen aan wat eens is geweest en weer kan komen.
“Nil Novi Sub Sole” ”Er is niets nieuws onder de zon”
En daar is de kunstenaar alvast zeker van.
Kunst is subjectief. Maar de kunst van Jan Lava is daarenboven nog de objectieve weergave van het gevoel dat hem bezielt op het ogenblik van de schepping van zijn werk. Het zijn geen momentopnamen, maar zijn werk is de neerslag van een evolutieproces in het leven van de kunstenaar.
Na een enigzins turbulent jong leven was zijn geboortestad Poperinge voor hem te klein geworden en is hij zijn grenzen beginnen te verleggen. Rustiger is het daarom niet geworden. Wie hem persoonlijk kent weet dat hij driemaal leeft overdag en daarbij ook nog een nachtraaf is. Lang op dezelfde plaats wonen kon hij ook al niet,… steeds op zoek naar nieuwe horizonten. Al is daar nu sinds kort wat verandering in gekomen door zijn werk aan het project te Woesten, toch schrikt men er niet van op dat hij plots voor even in één of andere “verweg”-plaats opduikt.
Zeer makkelijk is het niet om iets over hem te weten te komen. Alhoewel hij een vlotte verteller is, blijft hij eerder bescheiden over zijn kennis en kunnen. Zo hebben velen zich wel eens aan hem mispakt. Alle geluk hebben we wanneer zijn vader midden in het interview op bezoek komt. Hij vertelt ons één en ander uit Jantjes jonge jaren:
”Tekenen en nog eens tekenen, Jantje was bezeten van het tekenen. Reeds vroeg wilde hij al met kleuren aan het werk: eerst goed kunnen tekenen en dan kan hij verder dacht ik . Maar jan zou onze eeuwige rebel niet zijn als hij niet toch achter mijn rug om zijn zin deed. Hij overschilderde een oud doek dat hij helemaaal niet mooi vond met een paardenkop en dat in de eninge twee kleuren die hij had.
Ik stond versteld, het was gewoon prachtig; na een bezoek aan Cape-Gris-Nez in Frankrijk zag ik dat hij van eigen zakgeld, waarvoor hij ergens ging klussen een derde kleur had gekocht. Daarmee schilderde hij op dik papier de hele sfeer van de kuststrook…weer gewoon prachtig werk dat je van zo een jongen niet zou verwachten. Zo verplichtte hij mij om toch in hem te geloven want hij geloofde heilig inzichzelf. Ik kocht dan maar voor hem een ezel en doeken en wat meer verf.
Ook wilde hij daar direct enkele palletmessen aanschaffen maar dat vond ik dan weer te vroeg. Eens thuis deed hij toch zijn zin en maakte die palletmessen maar zelf uit korsettenveren uit ons atelier. Deze messen lagen perfect in zijn hand en hij maakte er fantastische werkjes mee.”
“Tentoonstellen in eigen streek viel niet zo direct mee: “Geen zand in eigen land” zegt men bij ons. De academie volgen in Poperinge viel ook tegen: Jezus Christus schilderen op het woeste meer van Galilea in een Vinkingsnek met al die heidense symbolen op de schilden waarvan hij dan nog pertinent beweerde dat het eigelijk karrenwielen waren; dat kon toch even niet voor de heren van de academie. Jan schoot ze de boom in en hield het daar even voor bekeken en besloot zichzelf te volgen.
Schilderen en hogere studies biologie en chemie, dat was moeilijk combineerbaar. En toch, op school viel het mee en zonder politieke tussenkomst haalde hij met zijn schilderwerk de media en daarbovenop nog een ereprijs in de culturele orde “Belgo-Hyspanica” te Madrid in Spanje!”
Wij wilden natuurlijk weten of hij het in het bloed heeft?…”Ja, grootvader Jules schilderde prachtige volkse doeken en overgrootvader Camiel en betovergrootvader August waren kunstige houtsnijders en gewaardeerde bouwmeesters.
Naast het schilderen en tekenen heeft hij ook nog de “kruidenmicrobe” geërfd van zeven generaties voorouders kruidenkenners. Door deze kennis te combineren met zijn natuurlijke aangeboren gave als radiëstesist(wichelroedelopen) heeft hij reeds diverse mensen goed kunnen adviseren.
Heel wat mensen die teneinde raad waren hebben bij onze Jan via gesprek, kruiden en Reiki een goede steun gevonden en het heeft me reeds heel wat verwonderd hoevelen er hem nu op de handen dragen. Dat heeft hij van zijn moeder zaliger, die had ook een te goed hart voor de mensen.”
Bij nader onderzoek komt ons ter kennis dan Jan Counselor-Trainer-Assessor is bij de H.P.A.I. (Healers Pracitioners Association International) en er tevens één van de examinatoren is voor de Benelux. Jan blijft hier steeds bescheiden bij en zegt dat hij zich ook wel eens kan optrekken aan diegenen die hem in hun hart dragen en niet behoren tot de velen die geprofiteerd hebben. ” Het is zelfs goed om je even te spiegelen aan de mensen welke je op dat ogenblik van je leven voor je hebt “zegt hij…
